"I odmah, čim izađe iz vode, ugleda otvorena nebesa i Duha poput goluba gde silazi na nj (Marko 1:10)". Nakon krštenja na Jordanu Isus je postio četrdeset dana u pustinji, a nakon toga je započeo svoju Mesijansku misiju koja će promeniti svet. Katolištvo obuhvata verovanje i praksu Katoličke (grč. katholikos=općenit) Crkve. Na čelu Katoličke Crkve stoji rimski biskup, papa, sa zborom biskupa koji su prema predaji i autoritetom evanđelja naslednici Petra i apostola.

Za ustrojstvo Katoličke Crkve bitno je pravno gledanje: verski nauk i sakramenti podložni su snazi jurisdikcije i posvećenju hijerarhije. Papa stoji na čelu hijerarhije koju čine: nadbiskupi, biskupi, svećenici i đakoni. Papa kao naslednik Petrov i Kristov namesnik na zemlji poseduje punu crkvenu vlast. Katolici veruju da je njihova Crkva jedna, sveta, katolička i apostolska. Vera Katoličke Crkve sadrži i verno prenosi naučavanja Isusa Krista i apostola sadržanih u Svetom pismu i Tradiciji.

Papa je na I. vatikanskom saboru (1870) proglašen "nepogrešivim" kad govori "ex cathedra" o bitnim stvarima vere, i to onda kad nastupa kao vrhovni pastir i učitelj svih hrišćana. Tako su u poslednjih stotinu i pedeset godina proglašene dve dogme: o bezgrešnom začeću Marijinu (1854) i o uznesenju Blažene Device Marije na nebo (1950. godine).

U središtu Katoličke Crkve je slavlje mise (euharistija), što je spomen čin Hristove žrtve na krstu i njegova uskrsnuća. Katolička Crkva ima sedam sakramenata: krštenje, potvrda, euharistija, sakrament pokore i pomirenja, bolesničko pomazanje, sakrament sv. reda i sakrament ženidbe. U katolištvu se na poseban način časti Blažena Djevica Marija te sveci i njihove moći i smatra ih se posrednicima i zagovornicima kod Boga. Katolička Crkva je najveća i najbrojnija pojedinačna kršćanska organizacija u svijetu. Od II. vatikanskog sabora (1962-1965) Katolička Crkva se osobito otvara suvremenom svijetu i ostvaruje tzv. "aggiornamento" (posadašnjenje).

Nakon raskola između istočne i zapadne Crkve godine 1054. neke crkvene zajednice kršćanskog istoka ostale su u zajedništvu sa rimskim biskupom a neke su to zajedništvo poslije obnovile. One od tih Crkava koje čuvaju bizantsku odnosno grčku obrednu i crkvenopravnu baštinu nazivaju se grkokatolicima, a zbog njihova jedinstva (unije) s Rimom odnosno papom, zovu ih i unijatima. Osim njih ima katoličkih zajednica istočnih obreda koje potječu od predkalcedonskuh crkvenih zajednica, nestorijanskih-monofizitskih Crkava, također i starih Crkava koje su se bile razvile izvan granica Rimskoga carstva kao što su armenska i Crkva Tome Apostola u Indiji.